Porzeczki w cieście to coś wspaniałego. Najbardziej lubię, jak dominują w nim czerwone, z niewielką ilością czarnych dla złamania smaku. Tym razem jednak w ramach eksperymentu w tarcie znalazły się owoce świdośliwy Lamarcka, którymi w tym roku pierwszy raz obsypał się nasz krzew. Okazuje się, że świetnie nadają się do wypieków; z początku kojarzyły mi się z czarnym bzem, jednak są zdecydowanie od niego smaczniejsze.
Przepis na kruchy spód (na formę średnicy 25 cm; moja ma 27 cm, więc do poniższych ilości dodałam jeszcze po odrobinie mąki i masła) wzięłam z książki "Encyklopedia wypieków i pieczenia" wydawnictwa Rea.
spód:
300 ml mąki pszennej
150 g masła
1 jajko
500 g porzeczek
(można dodać trochę innych owoców, czarnych porzeczek na przykład)
beza:
3 białka
cukier - dwa razy tyle, co białek
(ja miałam zamrożone w pojemniczku i odmierzałam nim też cukier, by objętościowo cukru było dwa razy tyle, co białek)
Posiekać masło z mąką, dodać jajko i szybko zagnieść ciasto (ja wrzuciłam wszystko do blendera, nie znoszę tego siekania), wstawić owinięte folią ciasto do lodówki na 30 min. Porzeczki umyć, oderwać ogonki. Świdośliwa wymaga tylko umycia.
Wyłożyć ciastem formę do tarty, łącznie z brzegami (można rozwałkować placek i przełożyć go do formy), nakłuć w wielu miejscach widelcem. Wstawić do nagrzanego piekarnika na 220 stopni, piec aż się lekko zrumieni (ok. 15 min.)
W kąpieli wodnej wymieszać białka z cukrem (mieszać cały czas, by się nie ścięły) do rozpuszczenia się cukru, po tym ubić białka na gęstą masę. Pokryć nią owoce. Wstawić do piekarnika i piec w temperaturze 100 stopni około godziny, aż beza wyschnie.
Dziękuję Marcie za konsultację :)
Motyw miał nawiązywać do znaku zodiaku - Wodnika; padło na konika morskiego. Torba czeka już na odbiór, a ja zabieram się za nową, też ze zwierzęciem. Szczegóły wkrótce.
4 jajka
Marmolada wyszła dość słodka, ale mi to nie przeszkadza. Uznałam ją za gotową, gdy zmniejszyła swoją ilość o mniej więcej połowę (po niecałej godzinie gotowania i wyparowaniu płynów). Z czterech słoików wiśni otrzymałam półtora słoika masy. Przełożyłam do wyparzonych słoików (tym razem nowych), zakręciłam mocno i postawiłam na zakrętce. Pełnia smaku objawi się zimą - po to się w końcu robi przetwory. Ale myślę, że tym razem się udało, no i przy okazji sprawdziłam ten świetny patent na uratowanie owoców.
W końcu między jednym szyciem a drugim powstał z nich miękki naszyjniko-szalik, świetny na lato.
Nieźle prezentuje się z jasnymi, naturalnymi barwami i jest przyjemny dla skóry.
Dziękuję Marcie za konsultację :)
Potrzebne są tylko truskawki i lody, w proporcjach zależnych od tego, na co mamy ochotę - deser bardziej lodowy, czy bardziej truskawkowy. Nam najbardziej zasmakował taki zestaw (na dwie osoby):
